Μετέωρα

Τα Άγια Μετέωρα, η Θηβα?δα? των Σταγών, όπως αποκλήθηκαν, αυτή η Μοναστηριακή πολιτεία των Βράχων, αποτελούν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο, μετά το Άγιο Όρος, Ορθόδοξο Μοναστικό Κέντρο του Ελλαδικού χώρου.

Η φύση του απρόσιτου και άγριου τοπίου εξασφάλισε στο κύλισμα των αιώνων την προστασία των ανθρώπων από τις επιδρομές των διαφόρων κατακτητών οι οποίοι κατά καιρούς εισέβαλαν στην Θεσσαλία. Αυτοί οι απροσπέλαστοι βράχοι στάθηκαν ακόμα λίκνο ασφαλείας και ηρεμίας σε διάφορους στην αρχή ασκητές και ύστερα μοναχούς οι οποίοι με την αποχή τους από τα εγκόσμια , πάνω στην ουράνια γαλήνη των βράχων, ένιωθαν να βρίσκονται πιο κοντά στον Θεό. Ζώντας δε στον ίλιγγο, στο δέος και στην στέρηση, επεδίωκαν την χριστιανική τελειότητα. Οι παράτολμοι και αποφασιστικοί ασκητές ανακάλυψαν την οδό που οδηγεί στα ουράνια δώματα και καταλήγει στην ποθητή Θέωση. Γι' αυτό και οι γυμνοί αυτοί βράχοι , που βρίσκονται μεταξύ γης και ουρανού ? προσφέροντας την ασκητική κλίμακα της πνευματικής αναβάσεως ? ονομάστηκαν ?μετέωρα? από τον όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη (κτήτορα της Μονής Μεγάλου Μετεώρου) τον 14ο αι.

Οι ασκητές αυτοί, ερημίτες απομονωμένοι στην αρχή, προσεύχονταν μέσα στα μικρά παρεκκλήσια που τα ονόμαζαν ?προσευχάδια?. Σιγά σιγά όμως αναγκάστηκαν να ενωθούν και να οργανώσουν Σκήτες, για να μπορούν πιο ολοκληρωμένα να εκτελούν τα χριστιανικά τους καθήκοντα.

Η Μοναστική Ζωή, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι θεοσύστατος θεσμός και προϋποθέτει ειδική κλήση και ειδικό χάρισμα του Αγίου Πνεύματος. Σκοπός του Μοναχισμού είναι ο αγιασμός, η θέωση, μέσω της υπακοής, της ασκήσεως και της προσευχής. Οι μοναχοί κοπιάζουν μέρα-νύχτα με νηστεία, αγρυπνία, εργασία, δεόμενοι, όχι μόνο υπέρ της δικής τους σωτηρίας, αλλά και υπέρ του κόσμου όλου, με πολύωρες θερμές προσευχές και παρακλήσεις.

Οι πρώτοι ερημίτες εγκαταστάθηκαν στα ασκηταριά τους τον 10ο αιώνα

Τα Άγια Μετέωρα είναι στο σύνολό τους άγια γη, είναι χώρος ιερός, θεόκτιστος και θεοφρούρητος. Γιατί έχουν αγιασθεί κάθε βράχος, κάθε σπηλιά, κάθε χαράδρα, κάθε πέτρα τους ? αφού πολυάριθμοι οσίων ασκητών και μαρτύρων της Μοναστικής Πολιτείας των Βράχων, επί 600 χρόνια, περπάτησαν, άγγιξαν και προσευχήθηκαν σε όλες τις κορφές και σε όλες τις χαράδρες αυτού του τόπου.

Τα αγιομετεωρίτικα μοναστήρια αποτελούν σταυροδρόμι της πίστης, του πολιτισμού και της ιστορίας. Είναι φρουροί των αληθειών της πίστης και της πατρίδας και σταθεροί αρωγοί του λαού μας σε όλες τις δύσκολες στιγμές του.

Στους έξι περίπου αιώνες της αδιάκοπης μοναστικής τους παρουσίας και δράσης επιτελούσαν και επιτελούν υψηλό πνευματικό έργο, δίνουν μηνύματα και παραδείγματα προσευχής, άσκησης, αγιασμού και λατρείας του Τριαδικού Θεού. Ταυτόχρονα όμως, στην εθνική μας ιστορία ? όπως και όλα σχεδόν τα μοναστήρια ? στήριξαν το έθνος μας σε όλους τους αγώνες του, ακόμα και με την ενεργή συμμετοχή τους σ' αυτούς και καλλιέργησαν την ανάπτυξη του ελληνορθόδοξου φρονήματος, του ηθικού του Γένους και της αγάπης του για την ελευθερία.

Στα Μετέωρα υπήρχαν 24 μοναστήρια, στις μέρες μας υπάρχουν έξι ζωντανά, ακμαία και ανακαινισμένα μοναστήρια, τα οποία υποδέχονται φιλόξενα στο αρχονταρίκι τους τον προσκυνητή. Οι Ιερές Μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, και του Βαρλαάμ είναι αντρικές ενώ η Ιερά Μονή Ρουσάνου και Αγίου Στεφάνου γυναικείες. Τα υπόλοιπα 15 είναι είτε ανακαινισμένα αλλά χωρίς μοναχούς, είτε ερειπωμένα.